نویسنده: حضرت علامه آیةالله حسینی طهرانی قدّسسرّه
منبع: ترجمه رساله بديعه در تفسير آيه ألرجال قوامون على النساء...، صص ۹۱-۹۲
اسلام به هنگام قانونگزارى، احكام همسرى و زوجيّت را بر اساس خلقت مردى و زنى قرار داده، زيرا تجاذب جنسى در ميان آنها غير قابل اجتناب است و دست طبيعت، هر كدام از آنها را به وسائل و تجهيزات خاصّ توليد مثل مجهّز ساخته است؛ و فرم جسمانى خلقت بيهوده و باطل انجام نگرفته است.
و جز توليد مثل جهت بقاى نسل هيچ غايت و منظورى براى اين تجهيز و ساختمان نبوده است؛ بنابراين عمل نكاح و زناشوئى بر اين واقعيّت بنا نهاده شده، و لذا احكام بر عفّت و حجاب و اختصاص زن به شوهر و قرار دادن عدّه و مانند آن براى محكم كردن و استوارى اساس خانواده ترتيب داده شده است.
ولى قوانين موجود در دنيا اعمّ از غربى يا شرقى بنيان ازدواج را بر شركت زوجين در زندگى خانوادگى قرار داده است، و اين يك نوع زندگى اشتراكى در دائرهاى تنگتر و محدودتر از دايره اجتماع شهرى است بدون ملاحظه و در نظر گرفتن اصل توليد مثل و حفظ اولاد و نسل، و به اين دليل قوانين دنياى امروز متعرّض هيچيك از چيزهائى كه اسلام در نظر گرفته است مثل عفّت و حجاب و نفقه و غير آن نشده است.