اهتمام علامه (ره) به انجام دستورات شریعت

نویسنده: آیت‌الله سید محمد صادق حسینی طهرانی

منبع: کتاب نور مجرد، صفحه

اهتمام به انجام دستورات شريعت بدون مصلحت‌انديشى‌هاى موهوم

تفاوت عمده حضرت علاّمه والد با ديگران اين بود كه ايشان نفس و آثار و لوازم آن را از مشتهيات و امور نفسانى، در زير سنگ رياضت و تعبّد محض در برابر شريعت، آسياب و له نموده بودند و نفسشان به تمام مراتب فانى در پروردگار بود، و لذا در عمل به دستورات شريعت به مصلحت‌انديشى‌هاى موهوم و پندارى رضايت نداده و بر عمل به آنچه در متن شريعت آمده اصرار داشتند و أبدا از آن تنزّل نمى‌كردند.

مثلاً در روايت وارد از حضرت أميرالمؤمنين عليه‌السّلام آمده است:

«از پيامبر صلّى‌اللـه‌عليه‌وآله‌وسلّم شنيدم كه ميفرمود: در تشييع ميّت، به‌دنبال و از عقب جنازه حركت كنيد، و نبايد جنازه از عقب شما بيايد؛ با أهل كتاب كه پيشاپيش مردگان خود مى‌روند مخالفت كنيد.»

حضرت علاّمه والد با ديدن أمثال اين روايت كه دلالت بر استحباب مشى در عقب ميّت و نهى از حركت در جلو آن دارد، اگر عالَم نيز كُن فَيكون و زير و رو مى‌شد، محال بود از آن تخطّى كرده و به مفاد اين روايات عمل نكنند.

در تشييع‌جنازه‌هايى كه در معيّت ايشان شركت مى‌كرديم، مكرّر اتّفاق مى‌افتاد كه بعضى از علماء و أكابر را به جهت تكريم و تبجيل و يا جهات ديگر پيش روى ميّت حركت مى‌دادند؛ و وقتى مى‌آمدند كه ايشان را نيز به جلو ببرند مى‌فرمودند:

اين عمل بدعت است، و مُشيّع بايد عقب جنازه حركت كند.

سيره عملى آن بزرگوار در برابر تمام أحكام و روايات وارده از أهل‌بيت عليهم‌السّلام اينگونه بود و مى‌فرمودند:

«اگر حكمى از أحكام يا مفاد روايتى، خوشايند نفس نبود و يا با عقول ناقصه ما مطابقت نداشت، نفس را بايد در برابر آن به زمين زد و له كرد، نه آنكه از عمل به آنچه در متن دين آمده عدول نمود.»

پانویس