ویسنده: آیتالله سید محمد صادق حسینی طهرانی
منبع: کتاب نور مجرد، صفحه
حضرت علامه در دستورات عمومى به ذكر خواب نيز عنايت زيادى داشتند و كيفيّت آنرا غالبا به اين طريق بيان مىفرمودند:
«سالك با طهارت و رو به قبله خوابيده، سوره توحيد را سه مرتبه و هر يك از آيةالكرسى، صلوات و تسبيحات أربعه (سُبْحَانَ اللَهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَهَ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ) را يكبار بخواند. بعد از آن ذكر: يَفْعَلُ اللَهُ مَا يَشآءُ بِقُدْرَتِهِ، وَ يَحْكُمُ ما يُريدُ بِعِزَّتِه را سه مرتبه خوانده و نيز آيه آخر سوره كهف، آيات أخيره از سوره حشر ـ از لَوْ أَنزَلْنَا هَـذَا الْقُرْءَانَ عَلَى جَبَلٍ [۱] تا آخر سوره ـ و آيه ۱۸ و ۱۹ از سوره ءالعمران را قراءت كرده و تسبيحات حضرت زهرا سلاماللـهعليها را بگويد، و بعد از إتمام اين أذكار، ذكر توحيد و كلمه طيّبه لا إلَهَ إلّا اللَه را بگويد تا در حال ذكر به خواب رود.»
البتّه اگر كسى نمىتواند أذكار را در رختخواب بگويد و ممكناست خوابش ببرد، ميتواند از هنگام مهيّاشدن براى خواب و وضو گرفتن، قراءت أذكار را شروع كند.
علاوه بر اين أذكار كه سالك بايد آنها را در اوقات مخصوص و با رعايت شرايط و آداب آن بجا بياورد، مىفرمودند: سالك بايد علىالدّوام و در تمام اوقات، توجّه به خداوند داشته باشد و لحظهاى از مراقبت حضرت پروردگار غفلت نكند.
۱. صدر آيه ۲۱، از سوره ۵۹: الحشر.