منبع: آیت نور۳۴۶ و ۳۴۷
بعد از اينكه مرحوم علامه از رفتن به مجلس خبرگان و اقدام عملى براى اسلامى كردن قانون اساسى باز مىمانند، باز دست از تلاش و اقدام علمى براى اسلامى سازى قانون اساسى- اين ثمره خون شهيدان- بر نمىدارند. و در حركت جالبى به گسترش تفكّر «اسلامى سازى» در بين خبرگان دست مىزنند؛ بدينگونه:
«... بعد از اين عمل ما گفتيم: حالا بايد چكار كنيم؟ قرار شد همين مطالب علمى و انتشاراتى را كه داريم براى مجلس خبرگان بفرستيم و تأييد كنيم اين مسائل را. لذا آن نامه به حضرت آية الله العظمی خمينى درباره پيش نويس قانون اساسى را كه در نسخههاى خيلى زيادى چاپ شده بود براى تمام لَجنههاى مجلس خبرگان كه در آن موقع هفت لجنه بود و هر لجنه مأمور رسيدگى به يك فقره از فقرات قانون اساسى بودند فرستاديم، و براى هر لجنه جداگانه يك نامه توضيحى نوشتيم. و بعد علاوه بر آن براى هر يك از افراد خبرگان هم جداگانه فرستاديم. وقتى هم كه مجلس شوراى اسلامى تشكيل شد براى تمام افراد مجلس فرستاديم.و خلاصه همانطور كه عرض شد از چندين شهرستان طومارهائى آمد، چندين طومار هم از اصفهان آمد ... همه را به مجلس خبرگان تحويل دادند؛ و الآن هم شايد در همان مجلس خبرگان به عنوان اسناد نگهدارى شود.
و مِن حيثُ المجموع اين نوشتجات ما در مجلس خبرگان خيلى كار كرد به طورى كه ميتوان گفت: تقريبا پنجاه درصد آن پيش نويس قانون اساسى را تغيير داد.
... بهر حال آن نوشتهجات پنجاه درصد كار كرد؛ و اين نهايت كوششى بود كه ميتوانستند بكنند، چون در آن مجلس خبرگان هم البتّه ميدانيد افراد ناجورى هم بودند كه نمىگذاشتند مطالب اسلامى صد در صد پياده شود، و آية الله العظمی خمينى هم نمىتوانستند بيش از اين فشار بياورند.»
مرحوم علامه بيشتر از هر چيز بر محوريّت ولايت فقيه در قانون اساسى تأكيد داشتند، و با تصويب آن نهايت خوشحالى را ابراز مىنمودند كه:
«... الحمد للّه قانون اساسى همينطور كه ملاحظه ميفرمائيد بر اساس ولايت فقيه تدوين شد، با اينكه تا آن وقت نامى از ولايت فقيه نبود»..[۱]
۱. مطالب اين قسمت در كتاب «وظيفه فرد مسلمان در احياى حكومت اسلام» اواخر درس چهارم و اوائل درس پنجم موجود است.