سنت رسول اکرم در لباس بلند و پوشش سر

۱. رعايت اين سنّت را به عموم شاگردان سلوكى نيز توصيه مى‌فرمودند، ولى نسبت به بعضى از غير اهل علم در برخى موقعيّت‌ها مى‌فرمودند: لازم نيست لباس بلند بپوشيد يا موى سر خود را كوتاه كنيد. برخى از غير طلاّب سؤل كرده بودند: آيا صلاح است موى سرمان را بتراشيم ؟ فرمودند: خير شما نبايد بتراشيد، هر كسى وظيفه‌اى دارد.

يكى از أطبّاء مشهور، از ايشان اجازه خواست كه كت بلند بپوشد، اجازه نفرمودند؛ چرا كه دكترى كه موقعيّت و شهرتى دارد اگر بخواهد به برخى از سنّت‌ها عمل كند، گاه چون در عرف مورد پذيرش قرار نمى‌گيرد مفسده آن بيشتر از مصلحتش مى‌باشد. ولى درباره طلاّب ـ به جهتى كه گذشت ـ تأكيد داشتند كه همه به اين دستورات عمل كنند.

۲. كلاه سفيد برسرداشتن از سنن حضرت رسول‌اللـه و أئمّه طاهرين عليهم‌الصّلوه‌والسّلام است. و از لباس سياه عموما و از خصوص كلاه سياه نهى شده است. (رجوع كنيد به وسآئل‌الشّيعة، ج ۵، كتاب‌الصّلوة، أبواب أحكام‌الملابس، باب ۳۱ ص ۵۸ و ۵۹، ح ۲ و ۳ و ۵؛ و ج۴، أبواب لباس‌المصلّى، باب ۱۹ و ۲۰، ص ۳۸۲ تا ص ۳۸۷ ح۱ و ۳)

۳. برخى اشكال مى‌كردند كه طلاّبى كه معمّم نيستند اگر قبل از عمامه‌گذارى لباس بلند پوشيده و شب‌كلاه بر سر بگذارند، اين طرز لباس پوشيدن موجب انگشت‌نماشدن مى‌شود و مصداق «لباس شهرت» است، فلذا نبايد اينچنين لباس پوشيد.

ولى اين سخن تمام نيست؛ زيرا اين لباس مسلّماً خلاف زىّ‌طلبگى نيست، بلكه شأن و وظيفه طلاّب پوشيدن اين لباس و حفظ سنّت رسول‌خدا صلّى‌اللـه‌عليه‌وآله‌وسلّم است، و طلبه ميتواند در عين عمل به اين سنّت با وقار و متانت عزّت خود را حفظ كند و عمل به اين سنّت مستلزم شكسته‌شدن شأن مؤن نمى‌باشد.

امّا أدلّه‌اى كه ناظر به نهى از أصل مشهورشدن و انگشت‌نماشدن است، أعمّ از اينكه عمل شخص بر خلاف زىّ او باشد يا نه، اين أدلّه مسلّماً ناظر به لباسهائى كه سنّت و سيره معصومين عليهم‌السّلام است و به آن امر فرموده و تأكيد نموده‌اند نمى‌باشد، خصوصاً با اهتمام شديدى كه رسول خدا و أئمّه عليهم‌الصّلوه‌والسّلام در مسأله لباس داشته‌اند و حفظ عزّت مسلمين را به بقاى فرهنگ اسلامى در مَلبس و مَطعم آنان مربوط دانسته‌اند.

از أميرالمؤمنين عليه‌السّلام روايت است كه مى‌فرمودند: لا تَزالُ هذِهِ الاُمَّةُ بِخَيرٍ ما لَمْ يَلبَسوا لِباسَ العَجَمِ وَ يَطْعَموا أطعِمَةَ العَجَمِ، فَإذا فَعَلوا ذلِكَ ضَرَبَهُمُ اللـه بِالذُّلِّ.

وسآئل‌الشّيعة، ج ۵، كتاب‌الصّلوة، أبواب أحكام‌الملابس، باب ۱۴، ص۲۷، ح ۴.