منبع: آیت نور ۱۸۱ و ۱۸۲
مرحوم علامه طهرانی در طول اقامت هفت ساله در نجف اشرف حيات علمىخويش را توسعه و تحكيم بخشيدند و هرگز عمر شريف خويش را به بىتوجّهى و بىحوصلگى طى نفرمودند. از كار سنگين تحصيل و تدوين و تنظيم مباحث لحظهاى غافل نماندند، و در عين حال روزهاى تعطيل را كه أحيانا ديگران به تفريح و تفرّج و تمدّد اعصاب مىپرداختند، ايشان به مطالعه كتابهاى جانبى برگزار ميكردند. در اين زمينه ميفرمايند:
« روزى كه حقير اين كتاب ( «فصل الخطاب» مرحوم محدّث نورى) را در نجف أشرف مطالعه ميكردم، يكى از محقّقين از علماء و آيات آن زمان[۱]كه به ديدن من در منزل آمد گفت: اين چه كتابى است كه مطالعه ميكنى؟ عرض كردم: «فصل الخطاب»[۲] مرحوم محدّث نورى.گفت: اين را كنار بگذاريد. وقت خود را به اين مطالب تلف نكنيد! چون مرحوم نورى اين كتاب را نوشت، شيخ الإسلام مصر براى مرحوم مجدِّد آية الله بزرگ شيرازى قدّس سرّه نوشت: دست اين مرد را ببريد، انگشتهاى وى را قطع كنيد![۳]عرض كردم: بالأخره علم و اطّلاع بر مضامين اين كتب براى شخص محصّل كه در صدد اجتهاد ميباشد لازم است. و امروز پنجشنبه است و روز تعطيل است. و من أبدا اوقات تحصيلى خود را همانطور كه خود ميدانيد صرف غير علوم متعارفه در حوزه نمىكنم.
گفت: آرى. در اين صورت عيب ندارد.»
۱. مرحوم عمادالمحقّقين العظام آية الله آقا ميرزا حسن بجنوردى قُدّس سرّه صاحب كتاب مفيد و ممتّع دوره «القواعد الفقهيّة» كه در هفت مجلّد به طبع رسيده است. (منه قدّس سرّه)
۲. «فصل الخطاب» كتابى بود كه مرحوم محدّث ميرزا حسين نورى در مورد تحريف قرآن نوشته و در آن، خصوصِ تحريف به نقيصه را در غير آيات أحكام پذيرفته بود كه با عكس العمل مجامع حوزوى روبرو و در نتيجه مطرود گرديد.
۳. «امام شناسى» ج ۱۴، ص ۱۴۸ و ۱۴۹