علامه طهرانی و تشکیل مجالس اعیاد و وفیات

منبع: آیت نور ۵۱۳ تا ۵۱۵

علامه طهرانی و تشكيل مجالس اعياد و وفيات‌

عرض ادب و ارادت به پيشگاه اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السّلام جلوات ديگرى نيز در زندگى حضرت آقا أعلى الله مقامه داشت كه از آن جمله است تشكيل جلسات جشن در عيد ميلاد پيامبر، حضرت فاطمه زهرا، و أئمّه صلوات الله عليهم أجمعين و همچنين مبعث و عيد غدير و همچنين جلسات عزا و سوگوارى در روزهاى شهادت آن بزرگواران كه در حسينيه منزل خويش‌از آغاز طلوع آفتاب برقرار نموده و از واردين اعم از آقايان و بانوان با صبحانه پذيرائى ميفرمودند.

صبحانه‌اى به دور از زرق و برق، ساده و مصفّا. يعنى نان و پنير و چاى كه با نظم و ترتيب خاصّى در برابر حاضران قرار ميگرفت، و همزمان با شروع مجلس هم پايان مى‌يافت.

بعلاوه در روزهاى عيد بعد از مجلس به همراه چاى نُقل معطّر بيدمشك توزيع مى‌شد كه در روز عيد غدير و نيمه شعبان آن را به ضميمه عيدى، به دست مبارك خود عطا مى‌نمودند.

و در اعياد، منبرى و مدّاح مجلس به امر ايشان مديحه سرائى و ارجوزه خوانى، و در عزاى اهل بيت عليهم السّلام مراسم سوگوارى و سينه زنى داشته؛ و تا آخر عمر بر اين سنن پاى بند بودند. و خود قبل از شروع محفل در پائين‌ترين نقطه مجلس كنار درب ورودى مى‌نشستند.

طعم خوش آن محافل و خاطره بياد ماندنى آن جلسات كه سراسر نور و عشق بود و در هواى لطيف صبحگاهى و متّصل به شب زنده‌دارى مردان خدا و زنان مؤمنه برگزار مى‌شد و از جام لبريز ولاى اهل بيت عليهم السّلام در ساغر جان حاضران مى‌ريخت و آدمى را سرمست مى‌ساخت و به تناسب احوال و قابليّت‌ها آثارش تا مدّتها باقى بود، هنوز در عمق جان محرمان آن محفل‌هاى انسْ زنده و پايدار است.

از بين الطّلوعين تردّد تك تك خانواده‌ها كه با عشقى الهى مسيرهاى منتهى به منزل ايشان را طى ميكردند، پيوستن قطرات باران رحمت الهى به جويبارى را مانند بود كه نهايةً به دريا مى‌ريزد و آرامش مى‌يابد.

عقل و قلبشان از معارف الهيّه و شور و عشق لبريز گشته و به محيط خانه و اجتماع، براى استمرار صحيح سير و سلوك إلى الله و در پناه قرآن و عترت‌ باز مى‌گردند.