منبع: آیت نور صفحه ۵۱۵
عيد غدير به فرموده رسول خدا صلّى الله عليه و آله بزرگترين عيد امّت است: يَوْمُ غَدِيرِ خُمٍّ أَفْضَلُ أَعْيَادِ أُمَّتِى. [۱]عيد امامت و ولايت، عيد استمرار رهبرى الهى، عيد رهائى از شيطانها و شيطنت ها، عيد بزرگ بت شكنى، عيد تكميل دين و اتمام نعمت و رضايت پروردگار از اسلام كه قرآن فرمود: الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِى وَ رَضِيتُ لَكُمُ الْإسْلَمَ دِينًا. [۲]عيد والاى الهى كه در همه اديان ارزشمند شمرده شده، و در روايات بر آن تأكيد گشته، و از عيد قربان و فطر برتر و بزرگتر معرّفى شده است.
حضرت آقا بر اساس تعاليم قرآن و عترت، بر تعظيم اين عيد الهى تأكيد داشته و سيره سلف صالح را بر گسترش شعائر در آن تبليغ مىنمودند، كه به لطف الهى بيانات ايشان در كتاب ارزشمند «امام شناسی» جلد ۹ در اين زمينه بطور كافى و شافى مطرح و منتشر گرديده است.
ايشان بر بى پايه بودن عيد نوروز و جائز نبودن إحياء آن، و لزوم اجتناب از منطقهاى كردن أحكام نورانى اسلام با إحياء سنن غير اسلامى و بومى هر منطقه، و لزوم نگرش فرا منطقهاى به تعاليم الهى، و تأكيد بر اعياد اسلامى كه در برخى از آثار خود بدان اشاره دارند [۳]؛ بر إحياء عملى عيد سعيد غدير خم پافشارى داشتند و در ميان همه اعياد اسلامى آن عيد را گستردهتر برگزار مىنمودند، و معمولًا طلّاب فاضل را در اين عيد بزرگ و نيز عيد ميلاد بقية الله الأعظم أرواحنا فداه معمّم ميفرمودند. و در اين اواخر طرح اقامه پنجروز «مجالس غديريّه» را براى خانوادهها (مخدّرات و اطفالشان) پى ريزى و اجرا مىنمودند كه در بين دوستان و ارادتمندانشان جايگاه خاصّى داشته و دارد.
[۱]. «بحار الأنوار» ج ۳۷، ص ۱۸
[۲]. قسمتى از آيه ۳، از سوره ۵: المآئدة
[۳]. «امام شناسی» ج ۹، ص ۲۰۱