عنوان: نحوه ارتباط علامه طهرانی با اساتید و آیات عالم عرفان
نویسنده: آیتالله سید محمد صادق حسینی طهرانی
منبع: کتاب نور مجرد، صفحه
حضرت علاّمه والد معظّم أعلىاللـهمقامهالشّريف گرچه أساتيد عرفان خود را در يك سطح و افق در تحقّق به مقام توحيد و تمكّن در آن نمىدانستند، ولى نسبت به همه آنها كمال ادب و تواضع قلبى و فروتنى را داشتند. نسبت به حضرت علاّمه طباطبائى رضواناللـهعليه احترام بسيارى قائل بوده و محبّت شديدى داشتند و ايشان را مردى بسيار بزرگ و زحمتكشيده و رياضتديده مىدانستند و براى ايشان در امور عرفانى مقامى بسيار عالى و راقى معتقد بودند، و از بياناتشان چنين استفاده مىشد كه مقام فناء براى آن بزرگوار در پايان عمر حاصل شده و با آن حال از دار فانى رحلت نمودند.
در محضر پر نور اين مفسّر عظيمالشأن، عارف و حكيم إلهى بود كه اوّلين بارقههاى محبّت و جذبات إلهى بر دل ايشان نشست و نفحات مبشّره عالم قدس بر قلب و روحشان به وزش درآمد و علاّمه والد را بسوى منبع حقيقت و نور سوق داد.
درباره مرحوم آيتاللـه حاج سيّدجمالالدّين گلپايگانى مىفرمودند: ايشان از اولياء خدا و بسيار دلسوخته و رنج ديده و زحمتكشيده و در رياضت به سر برده و أهل عبادت و دعا و عرفان بودند، ولى عنوان كامل را درباره ايشان بكار نمىبردند.