نویسنده: علامه آیت الله حسینی طهرانی
منبع: ولایت فقیه در حکومت اسلام، جلد ۳، صفحات ۱۴۰ و ۱۴۱
اگر سؤال شود مقصود از بلاد كفر چيست؟
جواب اين است كه: مراد از بلاد كفر، آن شهرهائى است كه پرچم كفر در آنجا در اهتزاز، و قانون كفر در ميان مردمش حاكم باشد؛ مثل بلاد يهود و نصارى، كمونيستها، سيكها، مشركين، گاو پرستها و ... و بر تمام مسلمين واجب است كه از اين بلاد بسوى دار الإسلام (يعنى بلدة إسلام بعد از تشكيل حكومت إسلامى) بيايند؛ زيرا حكومت إسلامى منحصر در اينجاست. بر تمام أفراد مسلمان كه امروزه در دنيا زندگى مىكنند واجب است بيايند در ايران زندگى كنند؛ چون اينجا بلدة إسلام مىباشد و پرچم آن، پرچم إسلام است.
و أمّا اينكه آيا ميتوانند در بعضى از ممالك إسلامى ديگر زندگى كنند؟ ممالكى مانند پاكستان كه ظاهراً حكومت آن حكومت إسلامى و قوانين آن قوانين إسلام است؟
جواب اينست كه: در صورتيكه كفر در آنجا نفوذ نداشته باشد إشكالى ندارد؛ و إلّا زندگى در آن كشورها هم محلّ إشكال است. و همچنين است أمكنهاى كه اسم إسلام بر روى آنهاست، أمّا مسمّاى حكومت إسلام نيست. مثل عراق كه اسماً إسلامى است (بلكه عراق از نظر اسم هم إسلامى نيست؛ مگر حكومت بعث و بعثىها ميگذارند حتّى اسم إسلام هم باشد؟!) و مثل عربستان سعودىّ و يا مراكش يا اردن كه حكومت در اينها به اسم إسلام است و مسمّاى إسلام نيست، و نفوذ كفر در آنجا وجود دارد. زندگى در چنين ممالكى حرام، و بر همه مسلمانها واجب است كه از آن أماكن هجرت كنند، و بيايند بسوى دار الإسلام.