نویسنده:آیت الله حاج سید محمد صادق حسینی طهرانی
منبع: نور مجرد صفحه ۶۵
يك روز مىفرمودند: بعد از آن كه رساله رؤيت هلال طبع شد، يك نسخه از آن را براى حضرت آيتاللـه حاج سيّد أحمد خوانسارى رحمةاللـهعليه فرستادم.
بعد از مدّتى كه بين ما و ايشان ملاقاتى صورت گرفت، ايشان فرمودند:
«آقا! من قدر علميّت شما را نمىدانستم، شما در طهران بوديد و من آگاه نبودم، از اين كتاب به علميّت شما پىبردم، از آن روز كه اين كتاب را دادهايد، كنار متّكاى من است و دائم آن را مطالعه مىكنم.»
و اظهار تأسّف و اندوه كرده بودند كه چرا در اين مدّت طولانى اقامت حضرت علاّمه والد در طهران، ايشان از آن بحر زاخر بىاطّلاع بودهاند.
مرحوم آيتاللـه حاج سيّدأحمد خوانسارى، خود فارِس ميدان فقاهت بودند و اين سخن ايشان نشان از عظمت و اتقان علمى رساله رؤيت هلال و تبحّر والد معظّم در فقه دارد.