نویسنده: آیتالله سید محمد صادق طهرانی
منبع: کتاب نور مجرد
كسانىكه مىخواستند در ميدان سلوك و تهذيب نفس قدم بگذارند، حضرت علاّمه والد از آغاز با آنان إتمام حجّت كرده و مىفرمودند: در اين راه، نان و حلوا خير نمىكنند! راهىاست مشحون از خطر و بلا و آفاتى كه در كمين سالك نشستهاند! اين راه، راه تهذيب و فناست و بايد نفس را در آن لِه نمود، نه راه تقويت و فربهكردن نفس كه هر روز انسان به اعتباريّات و منيّت نفس خويش بيفزايد. اگر مرد اين راه هستيد بسم اللـه و إلّا بيخود در اين راه نياييد.
پاى اين مردان ندارى جامه ايشان مپوش | برگ بىبرگى ندارى، لاف درويشى مزن |
مىفرمودند: خداوند رؤوف و عطوف و مهربان است، رحمت خاصّه و عامّه او سراسر عالم را گرفته است، ولى با همه اينها، مؤمنى كه آهنگ توحيد و لقاء او را دارد و ميگويد: من خدا را مىخواهم، خداوند او را زير سنگ بلا مىگذارد و لِه ميكند تا هستى موهوم و مجازى او را بگيرد و او به عجز و نيستى خود إقرار و اعتراف كند. ناله و فريادش بلند مىشود اما او را رها نمىكنند و مىگويند: مگر نمىگفتى من از اهل توحيدم و طالب لقاء خدا؛ بايد از خود و غيرخدا پاك شوى تا بتوانى با چشم خدابين او را ببينى. از ازل بنا براين گذاشته شده است كه راه خدا با ابتلاء همراه باشد.
بارى توحيد حضرت پروردگار را مفت و مجّانى به كسى نمىدهند بلكه سالك براى تحصيل آن بايد سالها خون دل بخورد. حضرت علاّمه والد قدّسسرّهالشّريف مىفرمودند: أبناء دنيا براى بدستآوردن دنيا و حطام آن، مرارتها كشيده و متحمّل خطرها مىشوند، از خواب و خور و آسايش خود زده و با سرد و گرم روزگار كنار مىآيند تا به آرزوهايشان دست يابند؛ حال كسى كه مقصد و مقصود او جوار حضرت پروردگار است به قياس اولويّت بايد چندين برابر سعى و تلاش كند و إلّا به آن مقصد عالى دست نخواهد يافت.