نویسنده:آیت الله حاج سید محمد صادق حسینی طهرانی
منبع: کتاب نور مجرد، صفحه۲۲۲
كلمات و بيانات أساتيد در وصف آن رايت نور و توحيد و نيز سيره عملى و تأليفات گرانقدرشان همه بر اين حقيقت شهادت مىدهد. حواشى ايشان بر مكاتبات آيتين علمين حضرت آيتاللـه حاج سيّد احمد كربلائى و آيتاللـه حاج شيخ محمّدحسين كمپانى رضوان اللـه عليهما و مطالب توحيدى مذكور در كتاب اللـهشناسى و بحثهاى مفصّل ايشان با مرحوم علاّمه طباطبائى راجع به مسأله عدم بقاء عين ثابت در حال فنا و امكان فناء حقيقى و تامّ، همهوهمه حاكى از وصول ايشان به أعلى ذروه از قلّه توحيد و إشراب از ماء معين ولايت كلّيّه إلهيّه است. تا كسى به مقام فنا به جميع مراتبه نرسد نمىتواند توحيد را اينقدر بىپيرايه و عارى از هر گونه زوائد بيان كند و مسأله عدم بقاء عين ثابت را در حال فنا لمس نموده و اين چنين بر آن اصرار ورزد.[۱]
۱. علاّمه والد روحىفداه در پايان بحثهاى خود با استادشان حضرت علاّمه طباطبائى رضواناللـهعليهما در كتاب مهرتابان پيرامون بقاء عين ثابت، تعليقهاى دارند كه ظاهر آن تنزّل از مطلبى است كه در متن بر آن اصرار ورزيدهاند، ولى اين مطالب را يا از باب تأدّب به استادشان مرقوم فرمودهاند و يا معنى و محملى غير از آنچه در ابتدا به نظر مىرسد دارد.