نویسنده:آیت الله حاج سید محمد صادق حسینی طهرانی
منبع: کتاب نور مجرد ، صفحه۴۹۶
روزى در مراجعت از جلسهاى، كه در معيّت علامه والد (ره) بوديم، همين كه به فلكه آب كه مقابل حرم مطهّر حضرت علىّبنموسىالرّضا عليهالسّلام است رسيديم، رو كردند به بنده و فرمودند:
آقا! اين زمين و خاك مشهد، جاىجايش بوسيدن دارد؛ چرا كه امامرضا عليهالسّلام در اين خاك مدفونند!
و به جهت همين عشقى كه به صاحبان مقام ولايت كلّيّه إلهيّه داشتند، در راه ايشان از هيچ چيز فرو گذار نمىفرمودند. در زمان تأليف دوره امامشناسى كه الحقّ در تبيين و تحليل مقام امام عليهالسّلام و تشريح كيفيّت إحاطه ولايت بر عوالم وجود و حالات معصوم در نوع خود بى نظير است، يكبار به حقير مىفرمودند:
آقا سيّد محمّدصادق، آن قدر در فضائل جدّت نوشتهام كه شبها از درد نوك انگشتان خوابم نمىبرد.رحمةُ اللـه عليه رحمةً واسعةً و جَعَلَه فى أعلى علّيّين مع محمّدٍ و آله الطّاهرين.