نویسنده:آیت الله حاج سید محمد صادق حسینی طهرانی
منبع: کتاب نور مجرد ، صفحه۴۹۸
حضرت علامه والد (ره) این داستان را كرارا نقل مىفرمودند كه:
مرحوم آيتاللـه معظّم حاجميرزا حبيباللـه خراسانى به زيارت مرقد مطهّر حضرت علىّبنموسىالرّضا عليهالسّلام وارد شدند، و روبروى حضرت ايستادند. بعد از عرض سلام و زيارت و دعا، تكبير گفته و رو به حضرت مشغول نماز شدند. خدّام جلو آمده و به ايشان عرض كردند: آقا قبله از اينطرف است و شما روبروى حضرت هستيد و بايد به آن طرف برگرديد. اين عالم بزرگوار فىالبداهه اين شعر را خواندند:
شد مشتبه ز كعبه به ميخانه راه ما اى خوشتر از هزار يقين اشتباه ما گرچه در ظاهر مأمور به سجده به سوى كعبه هستيم ولى چون كعبه حقيقى امام عليهالسّلام است كه شراب گواراى وصل و توحيد را به انسان مىنوشاند، اين اشتباه و رو كردن از كعبه به ميخانه از هزار يقين برتر است.
مسلّما نماز خواندن عمدا به سوى غير قبله صحيح نيست، أمّا اينكه مرحوم آيتاللـهخراسانى چنين كردند چهبسا بجهت شدّت توجّه به پروردگار و استغراق در عالم باطن، از ظاهر غافلشده و تصوّر كردهاند كه واقعا رو به قبله مىباشند و لذا شروع به نماز نمودهاند. و شايد نور قاهره حضرت كه همه عالم را فرا گرفته، در آن حال بر ايشان تجلّى كرده و ايشان را إحاطه نموده و سبب شده كه ايشان آن جهت را قبله بدانند و به سوى آن نماز بگزارند.