نویسنده:آیت الله حاج سید محمد صادق حسینی طهرانی
منبع: کتاب نور مجرد ، صفحه۲۲۹
جناب صديق مكرّم و رفيق ارجمند آقاى حاج سيّدحسين دانشمايه نجفى كه از تلامذه مرحوم آيتاللـه حاج شيخ عبّاس قوچانى بودند و بعداً بر أساس سفارش ايشان خدمت علاّمه والد معظّم رسيده و از شاگردان ايشان شدند[۱] نقل مىكردند كه مرحوم آقاى قوچانى به من فرمودند:
«وقتى آقا سيّدمحمّدحسين به نجف آمدند من يك أربعين به ايشان دادم. ايشان در همين أربعين اوّل سير بسيار سريعى داشتند و حالات و مكاشفاتى بسيار قوىّ برايشان روى داد و من در امر ايشان متحيّر شدم.»
شاهد اين معنى اين است كه در زمان تشرّف حضرت آيتاللـه أنصارى به نجف أشرف مرحوم آيتاللـه قوچانى به علاّمه والد دستور دادهاند كه حالاتت را براى ايشان شرح بده و دستورالعمل بخواه.[۲]
۱. ايشان نقل مىكنند كه: من مدّتى خدمت مرحوم آيةاللـه قوچانى تردّد داشتم و در مجالس روضه ايشان شركت مىكردم. پس از گذشت حدود دو سال، از بيانات ايشان متوجّه شدم كه صرف اين آمدوشدها كافى نيست و راه خدا استاد لازم دارد. بعدا وقتى درباره استاد از خدمتشان سؤال كردم فرمودند: من إذن دستگيرى دارم و غير از من مىتوانيد در كربلا خدمت آقاى حدّاد و در طهران خدمت آقاى حاج سيّدمحمّدحسين برويد.
۲. روحمجرّد، ص۳۷.