نامه ای از آیت الله حاج شیخ عباس طهرانی به علامه طهرانی

منبع: آیت نور صفحه ۱۴۶ تا ۱۴۸

نامه‌اى از آيت‌الله حاج شیخ عباس طهرانى‌به علامه طهرانی

بسمه تعالى‌

يا إنسانَ العين و عين الإنسان! و يا قرّة عينى و ثمرة فؤادى!

عزيزم! عدم قابليّت حقير سراپا تقصير از براى اظهارات كتبى و غيابى حضرتت، ملاك تأخير عريضه و در حقيقت حجابى براى حقير شده و مانع از عرض ارادت گرديده.

فَتأمّلْ فى أطوار النّفس، و استعِذْ بالله تعالى مِن شرّها، و اقرَأْ إحدَى المناجاةِ المسمّاةِ بخمسةَ عشرَ المبدوَّةِ بهذه الكلمات: اللهمّ إليكَ أَشْكُو نَفسًا بالسّوءِ أمّارةً- إلخ، فى خَلَواتك مع كمالِ الانكسارِ. أعاذَنا اللهُ من مكآئدِها و أطوارِها.

بارى، محضر مقدّس حضرت آية الله آقا سيّد جمال الدّين گلپايگانى دامت بركاته سلام خالصانه حقير را برسانيد و از طرف حقير عرض كنيد كه: فراموشم نشده كلمه‌اى را كه حين حركت از نجف در بيرون شهر موقع موادعه فرموديد: «به يك پياله مست شدى»؛ آقاى من! ايكاش يك پياله‌اى چشيده بودم‌

إنّ اللَهَ خِلْوٌ عَنْ خَلْقِهِ- إلخ، بآئِنٌ عَنْ خَلْقِهِ إلخ‌

تَبْدو و تَخفَى؛ پس وصل محال است و هجرانش خيال. عرض كنيد: آقاى من! ترا به حقّ جدّه‌ات زهراى مرضيّه سلام الله عليها دستگيرى كنيد! بُعد منزل نبود در سفر روحانى.

عمرم به آخر رسيده و آفتاب به لب بام است؛ يَحَسْرَتَى عَلَى مَا فَرَّطتُ فِى جَنبِ اللَهِ‌

اگرچه مى‌ترسم كه آن آقاى بزرگوار هم بواسطه غلبه احكام ظاهر، آن عنايات سابقه را نداشته و سرگرم به مقام الأحوط فالأحوط شده باشند و آقازاده‌هاى محترم ايشان را سرگرم نموده باشند؛ اگرچه مقام جمع الجمعى تنافى را از بين مى‌برد. سر تا سر وجود أمرٌ بينَ الأمرين است. به هر حال التماس دعا و درخواست دستگيرى دارم و منتظر آثار غيبى تلگرافى آن هستم. و نتيجه را إن شاء الله اطّلاع ميدهم ...»